Poezja Czesława Miłosza zawiera bogactwo refleksji o współczesności. Należy do nurtu klasycyzmu. Mówiąc o poezji Miłosza, która należy do tego właśnie nurtu, należy wyjaśnić, czym właściwie jest klasycyzm.

Dzisiejszy klasycyzm jest wyrazem sięgania do korzeni antycznych, wartości prostych, uniwersalnych. Jest nośnikiem wartości pozbawionych estetycznego wyrazu, doskonałych w swej prostocie. Klasycyzm to także określona postawa wobec świata, akt wiary w normy etyczne i wartości. To potrzeba równowagi, postawa racjonalistyczna akcentująca więź z tradycją nie tylko jako potrzebę, ale warunek konieczny sztuki współczesnej.

Czesław Miłosz wyznacza szczególną rolę swojej poezji, odwołuje się do wartości uniwersalnych, ponadczasowych, próbuje scharakteryzować współczesność. Ukazuje, jak bardzo boli go obojętność ludzi na zło, jakie się wokół nich dzieje. Swoje słowa krytyki kieruje do ludzi – sprawców zła, dla których zło jest wyrazem hołdowania jakiś chorych, wypaczonych racji. Poeta dał temu wyraz m.in. w wierszu „Campo di Fiori”, gdzie zestawił dwa poetyckie obrazy, w których bohaterami są ginący, skazani na śmierć, i tłum obserwatorów. Motyw powtarzającej się historii męczeńskich stosów płonących w oczach nieczułego tłumu gapiów. Widoczna jest tu moralizatorska, wychowawcza rola poety i poezji. Ukazuje tu całą prawdę, nazywa zło po imieniu, współczuje krzywdzonym, upomina się o sprawiedliwość. Próbuje ocalić podstawowe wartości, tworzące etos społeczeństwa, które przez współczesnych są odrzucane. Rezygnuje z postawy tyrtejskiej, z nawoływania do czynu. Sugeruje, że człowiek nie wyciąga wniosków z tego co się stało, że błędy wciąż się powtarzają. Płonące stosy nie stały się przestrogą na kolejne lata.

„Który skrzywdziłeś” jest innym przykładem, na który chciałam zwrócić uwagę. Można go określić jako studium totalitaryzmu, którego celem jest podporządkowanie człowieka jakiejś chorej idei. W wierszu Czesław Miłosz oskarża tych, którzy przyczynili się do cierpienia, krzywdy innych ludzi. Przestrzega tych, którzy kosztem innych ludzi budują swoją przyszłość. Mówi, ze tak nie powinno być, gdyż nie wolno na krzywdzie i nieszczęściu innych budować swojego dobra. Ukazuje, jak bardzo łatwo można zniszczyć człowieka, a system totalitarny traktuje człowieka jako jednostkę którą można łatwo zniszczyć.

Czesław Miłosz jako poeta nurtu klasycznego mówi nam, że wartości takie jak dobro, uczciwość, sprawiedliwość, współczucie powinny być najważniejsze. My ludzie prości powinniśmy kierować się w życiu takimi normami etycznymi jak i wartościowymi, aby nie krzywdzić swoją osobą innych ludzi.