Nurt klasyczny i awangardowy w poezji współczesnej - konspekt
Udowodnij, że we współczesnej poezji polskiej występuje zarówno nurt klasyczny, jak i awangardowy.
Zasadnicze nurty poetyckie współczesności koncentrują się wokół dwóch „biegunów poezji współczesnej" - Przybosia i Miłosza. Po roku 1956 rozwijają sie dwa zasadnicze nurty poetyckie: pierwszy - nastawiony na słowo poetyckie, drugi - na związki poezji z tradycją, czyli awangardyzm i klasycyzm. Wokół tych „biegunów" skupiają się różne indywidualności poetyckie.
I. Nurt awangardowy.
1. Tadeusz Różewicz
a) „Ocalony"
-
Rezygnacja z interpunkcji
„Szukam nauczyciela i mistrza
niech przywróci mi wzrok słuch i mowę
niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia
niech oddzieli światło od ciemności."
-
Świadoma prozaizacja
„Mam dwadzieścia cztery lata
ocalałem
prowadzony na rzeź."
-
Brak typowych środków poetyckiego obrazowania
„Człowieka tak się zabija jak zwierzę"
-
Funkcję tropów stylistycznych pełnią elementy struktury, np. jednowyrazowe wersy:
„widziałem
człowieka który był jeden
występny i cnotliwy."
-
Prosty potoczny język:
„widziałem:
furgony porąbanych ludzi
którzy nie zostaną zbawieni."
-
Eliptyczność składni:
„cnota i występek
prawda i kłamstwo
piękno i brzydota
męstwo i tchórzostwo."
b) „Lament"
-
Rezygnacja z interpunkcji:
„Okaleczony nie widziałem
ani nieba ani róży
ptaka gniazda drzewa
świętego Franciszka
Achillesa i Hektora"
-
Świadoma prozaizacja:
„mam lat dwadzieścia
jestem mordercą
jestem narzędziem
tak ślepym jak miecz
w dłoni kata"
-
Ascetyczna leksyka:
„nie jestem młody
niech was moja niewinność
nie wzrusza"
-
Potoczny język:
„zamordowałem człowieka
i czerwonymi palcami
gładziłem białe piersi kobiet."